535true dots bottomright 254true true 800https://sds-tarnobrzeg.pl/wp-content/plugins/thethe-image-slider/style/skins/frame-black
  • 5000 random false 60 bottom 30
    Slide1
  • 5000 random false 60 bottom 30
    Slide2
  • 5000 random false 60 bottom 30
    Slide3

Pamiętamy…

Ciszą cmentarną ukołysani z dala od życia i znoju,

dobiwszy wreszcie cichej przystani,
odpoczywają w pokoju.
Nad nimi drzewa szumią cichutko, sypiąc pożółkłe liście,
wielu z nich może żyło zbyt krótko,
krócej niż zwykle trwa życie.
Na grobach wieńce, na grobach kwiaty,
wśród nich płomyki lśniące, – dowód pamięci tym,
co w zaświaty  odeszli w wiecznej rozłące.
Dzisiaj ożywa ból przypomnienia
widny w zadumie na twarzach,
w myślach się jawi postać z imienia,
wstaje z przeszłości cmentarza.
Ileż to mogił po świecie całym w jesiennych mgłach spowitych,
ileż tam ludzi legło wspaniałych, co wspięli się na szczyty
życiowej sławy i powodzenia.
Jedna ich dola na końcu.
Wszystkich jednako przykrywa ziemia,
każdemu świeca płonąca świeci na grobie przez tę godzinę,
by znów na długo zagasnąć.
A na cmentarze na powrót spłynie cisza i spokój, i ciemność.